HUYSUZ Ve TATLI Kadın

​

Ezilmek nedir bilirmisin.?
Ruhunun bedenden çıktığını hisseder insan.
Her söz,her hareket yaralar içten içe
Ve onca ağırlığın altında konuşamazsın bile.

çoğu zaman kaçmak ister , yapamazsın
Her yanın çaresizlik , geçmişinle doludur.
Vurur geçmişin ardı sıra, yaralanırsın
alip gitmek istersin basini yapamazsın

Vedalarla kavuşmaları yaşarsın ardı sıra
Kimle vedalaştığını , kime kavuştuğunu unutursun
Silersin hayatından kim varsa
VE KALIRSIN YİNE YALNIZLIĞINLA BAŞBAŞA...
​

Ne Cok Sevmistim Seni,
Ne Cok Hatirarlar misin ?
Asiyan Yollarindan Ses Versem, Duyarmisin ?
Hala Beni Düsünür Ve Hala Aglar misin ?
Bir Bahar Seli Gibi Yolumdan Akip Gectin ;
Bir Yanginin Külünü Yeniden Yakip Gectin..
​

Gittigine Inanmiyorum ; Gel Demeyecegim..​

Seni çok seviyorum; bu üç kelimeden oluşan sihirli cümleyi hayatımızda çokça kullanırız. Bazen eşimize, çocuklarımıza, anne ve babalarımıza, bazen dost ve arkadaşlarımıza karşı kullanırız. Ama bu cümle aslında ağızdan çıktığı kadar hafif ve ucuz değildir. Nasıl ki her söz sahibine bir sorumluluk yüklerse, bu sözde sahibine ağır bir sorumluluk yüklemektedir. Bu bilinçte olmayınca dile getirilen bu cümleler uçup giden sözlere dönüşür; ne söyleyene, ne söylenene bir fayda sağlamaz.
Batılı bir Edebiyatçı olan Bernard Shaw seni seviyorum cümlesinin her zaman aynı değeri taşımadığını söyler. O der ki; bazen bu cümle şarap gibidir. Rengi ve kokusu vardır ama faydası yoktur. Bu cümleyi duyan ortaya bir şeylerin çıkacağını zanneder. Oysa ki o bir görünür, bir kaybolur. Uçucudur; varlığı ile yokluğu arasında hiçbir fark yoktur.
Bazen bu cümle kahve gibidir. Söylersiniz, içilir ama besin değildir. Karın doyurmaz, hiçbir ihtiyaca cevap vermez. Bir de muhatabınız açsa sizin kahve niteliğindeki bu cümleniz ona zarar bile verebilir. Söylenme zaman ve mekanı doğru olmadığı için iki tarafada bir kazanç sağlamadığı gibi, boş ve anlamsız bir söze dönüşüverir.
Bazen bu cümle gazoz gibidir. Havalıdır, duyduğunuz zaman kendinizden geçersiniz. Beylik laflar içerir. İşte sensiz yaşayamam, ya benimsin ya toprağın, sensiz dünyayı neyleyeyim gibi.. Ama tüm bu sözler gazoz gibi sadece etrafa hava saçar; içi boş, ama gürültüsü çoktur.
Bazen de bu cümle su gibidir. Saftır, durudur, mütevazidir, beklentisidir, pazarlıksızdır. Çok söylenmez, herkese söylenmez, su gibi aziz tutularak değer verilir. Değer verildiği içinde ancak bu değeri hak edenlere söylenir. Söylendiğinde de her türlü bedeli göz önünde tutularak ifade edilir. Sonucu ve sorumluluğu unutulmadan dilde anlamını bulur.
O halde ağlamak sızlamak yerine hepimiz nefislerimize şu soruyu sormak zorundayız: Su gibi saf ve duru sevebiliyor ve sevdiklerimiz yolunda fedakar olabiliyor muyuz.?
Aşık mıyız, yoksa aşkın dedikodusunu mu yapıyoruz?

Muhammed Emin Yildirim​