Güvenimiz yok oldu derken tanıştığımız, tesadüflerin getirdiği bir andalığın, soydaşlığın içinde bulduk özümüzü. Çeken kandı bizi birbirimize, bir ildeşlik, bir Türkçülük. Açık sözlülüğünü sevdim hep. Erkek gibi erkekliğini, sözümün üstüne söz koymandan çekindim hep. Kirli sakallarındı belki de beni çeken. Belki de kuta bulanmış yüreğin. Bağırdaş oluyorduk, geceyi güne döküp çıkarsızlığın tadına varıyorduk. Kuday Han, benim deyimimle Otağ Hanı, Otağımızın Kağan'ı babalığın tadını çıkarırken sen orada, ben burada sigaradan alırken soluğumuzu, çocukleşiveriyorduk. Kut yağıyor,bir sana bulaşıyor bir bana bir değerli soydaşlarıma. Can veriyor Tanrının gizemi ellerimizdeki birkaç çizgiye, yüreğe... Can yolu nedir, bilirsin. Canan bulamasan da tanınmamış, bir kız kulesi serüveni çıkar aradan kent yalnızlığında.
Yüreğin yüreğimin üzerinde HAKAN andam...