Divan-ı Aşk

…
Payın sadası gelse de hiç gelmesen
Men dinlesem kıyamate dek, vuslat istemen
Bulsam izinle semtini, ol semte ermesem
Aşsam zamanı hasretin encamı gelmeden
Rabia Hatun
[Sen hiç gelmesen bile, ayağının geliş sesini kıyamete kadar dinlesem yeter; ayrıca vuslat istemem. Senin izini takip ederek mahalleni bulsam ama o mahalleye bir türlü ulaşamasam… Ve ayrılığının sonuna ulaşmadan bütün zamanı aşıp (veya tüketip) başka bir boyutta (aşk boyutunda) yaşamaya başlasam…]​

Biz bülbül-i muhrik-dem-i gülzâr-ı firâkız
Âteş kesilir geçse sabâ gülşenimizden
(Muhibbî – Kânûnî Sultan Süleyman)
[Biz ayrılığın gül bahçesinde yanık ve ateşli şarkısıyla meşgul bir bülbülüz
Sabah rüzgârı gül bahçemizden geçecek olsa, serinletmek yerine ateş olur yakar.]​

“Hoşca bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen.
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.”
Şeyh Gâlip
[Ey gönül, ey gönül, neden bu kadar gamla dolusun. Yıkıksın, kırık döküksün ama tılsımlı bir definesin sen.Meleklerin secde etmeleri emredilen kadri yüceltilmiş bir varlıksın, bildiğin gibi değil, her varlıktan daha olgun daha ilerisin sen. Ruhsun, Cebrail'in üfürmesiyle ikizsin, Tanrı'nın sırrısın, Meryem'in oğlu İsa gibisin sen.Kendine bir hoşça bak, alemin özüsün sen, varlıkların gözbebeği olan insansın sen. ]​

dünyada kimsesiz hiç kimse yok,
herkesin bir kimsesi var.
bir tek ben kimsesiz, kaldım yetiş ey Kimsesizler Kimsesi!
| ruşenî.​

Bahşeyleyip günahımı mesrûr eder misin
Ya Rab harâp kalbimi ma’mûr eder misin.
Enderunlu Vâsıf​

“Ne müşkil derd olursa bulunur âlemde dermânı
Ne müşkil derd imiş aşkın ki dermân eylemek olmaz “
Fuzuli
[Dünyada herşeyin -ne kadar zor, çile ve dert olursa olsun- bir çaresi vardır. Amma senin aşkın öyle zor, öyle çaresiz bir dertmiş ki, hiçbir şekilde derman bulamıyorum]​

Kâşki sevdiğimi sevse kamû halk-ı cihân
Sözümüz cümle hemân kıssa-i cânân olsa
Taşlıcalı Yahyâ
[Keşke bütün cihan halkı benim sevgilimi sevse de sevgiliden başka konuşulacak bir konu kalmasa, her söz sevgilinin bir başka halini, bir farklı tavrını anlatsa.]​

Sakın sen kûy-ı canandan, uzak dur. Sanma ey Mecnûn
Seher yola giren âşık gece Leylâ’da akşamlar
Bursalı İsmail Beliğ

[Ey Mecnun! Aman ha, sevgilinin mahallesinden sakın ve oradan uzak dur (gönlünü oraya kaptırma)!.. Seher vakti yola giren her âşığın gece hemen Leylâ'ya kavuşacağını sanma. (O mahalleye erişmek, öyle kolay işlerden değildir; insanın dünyasını karartır).]
(…ve Gazel Yeniden- i.Pala)​

Gittin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârân-ı bile
Neşâtî​

“Nâr-ı dilden zâhir etsem bir şerer âlem yanar
Dursa bir dem sine-i sûzânım gam yanar”
Hayalî
[Gönlümdeki ateşten (yalnızca) bir (tel) kıvılcımı açığa vursam,
(bütün) âlem yanar… Gam, yanan bağrım içinde bir an kalacak olsa
(o da) yanar…]​

‘ İvme ey dil, sabr kıl ivmek melalet gösterir
Görelim ayine-i devran ne suret gösterir”
AŞKİ
~ ~ ~
[Acele etme ey gönül, sabırlı ol; acele etmenin sonu üzüntüdür.
Hele görelim devran aynası nasıl bir suret gösterecek...]​

Libâs-ı aşk derd ehline pîrâhendür âteşden
Derûn-ı ehl-i derdün var kıyâs it niçedür nâr
-Mostarlı Ziyaî-
[Dert sahipleri, aşk elbisesi olarak ateşten bir gömlek giydiklerine göre,
onların gönüllerinin derununda nasıl bir ateş yandığını varın hesap edin]​

Her türlü salat-ü savmın kazası var da
Sensiz geçen vakt-ü zamanın kazası yok!…
Fuzulî​