Mektup

İlk mektubum bu geçmişe...
Umutsuz günahlar geçmişte kaldı..
Defterimin sayfasını açar açmaz gelecek dikildi karşıma..Parlak, ıslak, siyah gözleriyle beni çağırıyordu Kaf Dağı`na.. Belki küçüktüm, belki acemi... Belki cahil! Koşmaya başladım o sonsuz gözlere. O ise koştukça ben, uzaklaşıyordu benden.. Koşmaya devam ettim inadına. İnadına öğrendim, geleceğin uzun sürdüğünü..
Bir hedefim oldu hep, "ya hep, ya hiç!" ti. Uzak bir gelecek düşledim kimi zaman.. Kimi zaman düşünemedim! Sevmek, sevilmek için nefrete inandım... ve nefret ettim!
Artık, yalancı fotoğraflarda ağlayan şarkılardan ötesi kalmadı geçmişten..
Defterin son yapraklarına yaklaştıkça buruk bir gülümseme tutuyor nefesimi...
...
Ve son mektubumu yazıyorum geleceğe...
Belki uzun sürecek.. Başka türlü olmamalı zaten. Ya şimdi, ya hiç!


Not.bu mektupta bi insanın doğum anından ölüm anına kadar geçebilecek her devresini anlatmaya çalışmışım zamanında.. bence gayet iyi anlatmışım o günlerde..
o nefrete inandığımız dönem, gençliğe yeni attığımız adımı anlatıyor aslında.. 15 yaşındayken elimden çıkan en güzel şeylerden biri

"...Artık, yalancı fotoğraflarda ağlayan şarkılardan ötesi kalmadı geçmişten..
Defterin son yapraklarına yaklaştıkça buruk bir gülümseme tutuyor nefesimi..."

Keşke dedim kendi kendime, böylesine güzel mısralar yazabilseydim. Muhteşem, teşekkürler.

Teşekkür ederim beğendiğinize.. Bu mektup 15 yaşındayken yazdığım ilk mektuptu, varlık dergisine yollamıştı Edebiyat hocam. Ama emin olun Çağatay Beğ, sizin yazılarınızın yanında epey sönüğüm..

Estağfurullah, o ne demek Sayın Bige-tuğ Tulken? 15 yaşınızda yazdığınız yazıya hayran kalmış birisi olarak sizin daha çok güzel şeyler yazacağınıza mutlak eminim.

Benimkisi geçici bir hevesti; sonunda kopmuş bir damardan boşalan kan misali. Artık aklıma ne kelime geliyor ne cümle.

Damarlarınız çok dolu olmasaydı boşalmazdı demek ki. Yazdığınız ya da karaladığınız diğer yazılara bir gün ulaşabilmeyi çok isterim. Sevgilerimle.

emegine saglık evet çok düsündürücü