Anka kuşu gibi küllerde
Savrulan sensizliğin ötesi yok.
Ötesi yok pencere önünde geçen zamanın.
Öyle bir an gelir ki
Zaman zamanı kemirir,
Ve hoyrat bakışlarımdan yorulur aynalar
Bir kara taş var bu işin içinde sevdiğim
Bir Ankara var bu işin içinde.
Bir güvercin uçuşuna bağladım
Çığlık çığlık
Papatya kokan yüreğini.
Büyüdükçe büyüyor saçlarında dolunay.
Boşaltayım asırlardır bekleyen bir şarap gibi
Çığlıklarımı.
İşte tam bu
Ağır bir kaldırım uzadıkça
Gözlerimde
Ayaz bir şehir var bu işin içinde sevdiğim
Bir Ankara var
Bir yorgun şehir var bu işin içinde.
Sensizliğin arkasına sığınmış gibi
Görünsem de
Bir baş kaldırış benimkisi
Yangınların çaresizliğine.
Baş kaldırıyorum
İsimsiz yalnızlığıma.
Devasa kaldırımların üzerinde
İnadına yanan sokak lambaları
Suları boğmaya çalışırken,
Köşe başının karanlığında
Nefes gibi,ışık gibi
Muhtacım sana.
Bir baş kaldırış var bu işin içinde
Yaşanması mümkün olan ne varsa yaşatan
Bir zalim şehir var bu işin içinde.
Tarihini hatırlayamadığım
Bir nisan ayı,
Saat üç suları.
Güneşin doğuşunu bekliyor olmalı
Tüm şehir.
Benimse bir yarım eksik kalıyor
Sen uyurken.
Sen gözlerini yumduğunda
Bir çiğ tanesi konuyor kalemimin ucuna.
Çıkmaz sokağa giriyor
Odama girmesi gereken ay ışığı.
Bağıra bağıra seni çiziyorum
Kırık camların buğusuna.
Duvar çatlaklarıma sızan
Bir göz yaşı var bu işin içinde
Ve seni koynunda barındıran
Merhametsiz bir şehir var bu işin içinde.
Ey yakını uzak eden feryatlar!
Uzanmış gidiyorsun koyu ufuklara.
Belli ki gerçek aşkı hiç tatmamışsın
Hiç hesabın olmamış
Kar tanelerinin asiliğiyle.
Anlamadım,ne istedin bilemedim
Sen aşk nedir?,Sevda nedir?
Sevgisizlik nedir bilir misin?
Sevgi varsa yüreğinde;
Bir güneş gelir geceni siler gider
Tutar elinden alır gider
Hasret kaldığın maviliğe.
Ne hüzün kalır geriye
Ne hasret.
İşte tam burada
Kal gittiğin koyu sonsuzlukta.
Dönme geriye.
Ey hüzün yak ışıklarını
Bitir sevdiğimin hasretini…
Ucu bucağı görünmeyen yollara
Atıyorum kendimi,
Bilinmez bir gece vakti.
Sensizliğin ötesinde avare avare dolaşırken
Bir çiçek büyütmeye başlıyorum
Eski,küçük,paslı bir kutunun içinde.
Derken siyah bir sel boşanıyor.
Yeniden dalgalar
Yeniden avaryaya çekilmiş geceler
Ve ben avuçlarımdaki koca bir damlayla
Ucu bucağı görünmeyen
Yalnızlığa atıyorum kendimi.
Yolda gördüğüm uykusuz gecelerime
Seni soruyorum ısrarla.
Yüzüme bakıyor uzun uzun
Ne bir mana,ne bir işaret
Kaybolup gidiyor mum ışığının
Titremesine.
Bir hal var bu işin içinde sevdiğim
Ve seni benden alan
Bir kendini bilmez şehir var bu işin içinde.
Düğümlenmiş kelimeler yumağına
Umut bağlamış,
Ad koyamadığım hayallerim.
Bir sonsuzluk,bir serzeniş
Bir serin gölge geziniyor
Sükuta eren isyanlarımda.
Söndür ışıkları ey dost!
Tükendi isyanım
Ben bittim,bu şehir bitti
Şahin Mete DURMUŞ