Babam inadına kar yağıyordu gidişinin üzerine.
Kanıyordu temmuz, elleri kışın cebinde.
Çelik zincirlere bağladım özlemini.
Asker ocağında daha bir hissediyorum yokluğunu.
-yurt korumasında bedenim, yüreğim, sensizliğim-
Gölgelerini oturtuyorum gözümün daldığı son noktaya.
Küçük bir ışıkta sen oluyorum,
Gece nöbetlerine ismini veriyorum.
Tipilere bulaşıyor 20'li yaşlarım.
Gözlerimde büyütüyorum gençliğimi.
Her geçen an daha bir benziyorum esmerliğine.
Can babam, canım babam
Yetim bırakıp gittiğinden beri uslanmıyor asiliğim.
Gecelerin yarasını sarıyorum, ağlıyorken destanlar.
Karanlığa açılmış camların ardından
Gömütlerin tümsekliğini izliyorum,
Taşlar birbiri ardına yığılmış.
Her biri derdini anlatıyor sorgu kuşlarına.
Gecenin koynundan çıkarken ak düşlerim
Kanıyordu temmuz elleri sensizliğin cebinde.
Türküler yineleniyordu...
-kara kaşlarından bir ezgi alıp bulaştırıyorum
uyumu bozulan dizelerime-
Bir yaz oluyordun,
Bir kış oluyordun...
Isıtsa da bakışlarının anısı içimi,
Yokluğunla buza bürüyordun, sana benzediğim yaşlarımı.
Bütün izlerini taşıyorum yüreğinin,
Senden kalan yetimliğimde.
İlahi bir güçle,
son tebessümünün buğusunu ekliyorum hüznüme.
Geçmiş vezinlerde yaşıyorum son an'ını.
Can Babam,
Kara gözlerini kapatırken sensizliğe
Siyah beyaz özlemindeyim usumu kuşatan gölgelerinle.
Kanıyordu temmuz elleri ayazların cebinde.
Gidişini hecelere bölüyorum -soluksuz-
Yeteneksiz imcelerim(harfler) dağılıyor gecelerin sırtına
Eriyor dizelerim küllenmiş buğuların yüzüne.
Sen yükselirken omuzlarda göğün derinliğine.
Kut yağıyordu yüreğimden, usulca, -sonsuz-
Kanıyordu temmuz elleri karanlığın cebinde
Bense yüzünü çiziyorum yinelediğim özlemine.
Can babam, Canım Babam,
Yetim bırakıp gitsen de beni,
Çok özledim Oğluumm, oğlum deyişini...
Şahin Mete Durmuş